Tekst analyse

5.10 Danseres, ca. 225-175 v.Chr.

Brons, hoogte 20.6 cm.

Metropolitan Museum of Art, Ney York

(Geschenk Walter C. Baker, 1972).

Wat zie ik:

Ik zie een danseres in doeken gewikkeld. Zodat ze haar lichaam niet onthult, maar door het strak te trekken van het doek zie je wel haar vormen. (Misschien een verlijdings dans)

Heeft het lezen mij geholpen bij het begrijpen van de foto:

Ja vond ik wel ook al waren sommige stukken wat moeilijk beschreven

Herscheven tekst:

Beeltjes in brons en in ander materiaal worden in Griekenland natuurlijk al eeuwenlang gemaakt, maar het schijnt meestal gemaakt te worden als offergaven. Pas nu worden ze gezien als zelfstandige kunstwerken. Een van de mooiste is een beeltje van een danseres, waarschijnlijk een mimespeelster. Het is duidelijk dat zijn niet de muze van de dans of een van de maenaden voorstelt, die in verleidelijke houding op zoveel vroegere vazen voorkwamen. Terwijl zij haar gewaad strak om zich heen getrokken houdt en haar rechtervoet van onder haar lange rokken tevoorschijn haald, lijkt zij heen en weer te wiegen op een langzaam ritme. Zowel de structuur als beweging van het lichaam onder de kleding zijn weergegeven op een natuurgetrouwe manier, dat je alleen kan berijken door nauwkeurige observatie. Het figuur is tevens een hoogstandje in de driedemensionale vormgeving die vraagt om van alle kanten bekeken te worden, ze schijnt met geen andere bedoeling gemaakt te zijn dan bewonderd te worden. Een reeks ingewikkelde veranderingen van richting wordt op een schitterdende manier laten zien, uitgebalanceerd en bijeengehouden in een ondoorbroken, vloeiende, maar onmerkbaar beheerste ritmische frase. Maar er werden ook beeltjes gemaakt met minder aantrekkelijke onderwerpen: grimassen makende dwergen, uitgemergelde kinderen, kreupele bultenaars die om een aalmoes vragen. Of zulke afbeeldingen van de armoede en ellende van de lagere klassen nu de onheilspellende charme hadden die ze later voor rijke kunstminnaars zouden krijgen, is moeilijk te zeggen.